Vanmorgen keek ik bij het wakkkerworden even naar mijn faceboek. Ik lig met koorts op bed, dus alle tijd om even te kijken wat er zoal in de online gemeenschap gebeurt. Daar was ik getagd en werd met dit werk geconfronteerd. Vorig jaar om deze tijd heb ik dat in mijn journal gemaakt,nav de top 2000, As tears go by, van de Rolling Stones.Een prachtig nummer wat me toen extra raakte.
Dit is nu precies waar ik kan zien dat het schilderen laat zien wat er in je leven gebeurt. Bij dit werk was niet alleen de muziek leidend, maar zie ik alle lagen van verdriet, woede en angst terug die me vorig jaar overvielen bij de dood van Ton, mijn partner. Maar gelikkig ook hier al overgoten met helder stralend wit. Voor mij was dat de vriendschap en liefde die ik van hem kreeg op het laatst, maar ook van mijn familie en vrienden.
Nu zijn we bijna een jaar verder. Ik wordt de laatste dagen overspoeld met herinneringen waar ik soms moe en verdrietig van wordt. Maar ook nu weer zijn er de vrienden en familie die het lichter maken, Zondag lunchen we samen om dit jaar af te sluiten. Ik ga zeker genieten van het samenzijn, en wat is het mooi dat juist dit werk vandaag weer voorbij kwam, om me te laten zien hoe helend kunst kan zijn, en hoeveel licht het brengt in donkere tijden.
Reactie plaatsen
Reacties